ملاقات در زندان

کلیه زندانیان ‌می‌توانند بر طبق قانون با افراد درجه یک خانواده خود ملاقات داشته باشند. این افراد شامل پدر، مادر، همسر، برادر، خواهر، فرزندان شخص زندانی، پدر و مادر همسر ایشان است که بر طبق قانون به این افراد اجازه و حق داده شده است به صورت هفتگی با زندانی ملاقات داشته باشند. همچنین این افراد می توانند با زندانی به صورت کتبی مکاتبه نیز داشته باشند.

در خصوص سایر بستگان و دوستان زندانی نیز این اشخاص ‌می‌توانند در صورت تمایل، درخواست خود را به رئیس زندان و یا قاضی ناظر زندان ‌اعلام نمایند و در صورت اجازه از سوی این مقامات، وقت ملاقات اخذ نمایند.

تمامی این موارد در صورتی است که زندانی ممنوع الملاقات نباشد. چنانچه با دستور مقام قضایی منعی قانونی در رابطه با ملاقات وجود داشته باشد که در این وضعیت زندانی ممنوع الملاقات خواهد بود. در صورتی که ملاقات و یا مکاتبه کردن با متهم بر خلاف حسن جریان محاکمه باشد، قاضی مورد نظر باید به صورت کتبی ملاقات و مکاتبه با متهم را ممنوع نماید. در این شرایط تا زمان اتمام ممنوعیت امکان ملاقات و مکاتبه با زندانی وجود نخواهد داشت، مگر با اجازه ای که از قاضی مورد نظر به صورت کتبی اخذ می شود.

لازم به ذکر است چنانچه زندانی حسن رفتار و کردار داشته باشد، ‌می‌تواند تحت نظر رئیس زندان با همسر، فرزندانش، پدر، مادر، خواهر، برادر، پدر همسر و مادر همسر به صورت حضوری ولی با حضور مامور قرار ملاقات داشته باشد.

در برخی از موارد بنا به درخواست زندانی و موافقت رئیس زندان و یا قاضی ناظر زندان به شخص بازداشت شده اجازه ملاقات خصوصی بدون حضور مامور با همسر و یا فرزندان داده ‌می‌شود.

در خصوص ملاقات وکلای زندانیان با موکلین خود نیز، بر اساس قانون این اجازه به وکلای دادگستری داده شده است که در صورت داشتن وکالت نامه ‌رسمی ‌برای محافظت از حقوق موکل خود در هر زمانی که ضروری دیدند به زندان مراجعه نمایند. آنها باید پس از ورود از مقامات قضایی ذی صلاح مجوز کتبی اخذ نمایند و پس از دریافت آن، وکالتنامه رسمی ‌را به رئیس زندان ارائه دهند. وکلا ‌می‌توانند در صورت وجود شرایط لازم با موکل خود در اتاقی مجزا از اتاق عمومی‌ ملاقات داشته باشند. در صورتی که زندانی مورد نظر ممنوع الملاقات باشد، ملاقات پس از اجازه مقام قضایی مورد نظر امکان پذیر ‌می‌شود.